Legenda o Kobylej Głowie z 1897 r – legendę opowiada o pewnym dobrym duchu stanowiącym osobliwość Inwałdu. Niespotykanego w wierzeniach ludowych Beskidów. Duch ten nazywał się Kobyla Głowa. Gdy pewna macocha w Inwałdzie krzywdziła swoją pasierbicę, uciekła ona z domu w góry do pobliskiego lasu i tam spotkała Kobylą Głowę, swego opiekuńczego ducha, który ku zazdrości macochy umieścił sierotę u pewnych dobrych ludzi i tam jej się świetnie wiodło. Tej legendzie zawdzięcza swoją nazwę szczyt Kobylej Głowy ( 545 m n. p. m. ) mieszczącej się na wschód od Inwałdu, na którym dotychczas rośnie gęsty las.
Źródło:
„Ziemia Wadowicka” Aleksy Siemionow, monografia turystyczno – krajoznawcza, Wadowice 1984
Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach